Co to właściwie jest greenwashing?

Greenwashing to sytuacja, w której marka:

• mówi o ekologii, zrównoważeniu, etyce,
• ale w praktyce nie zmienia wiele w sposobie produkcji,
• albo zmiany są kosmetyczne, a komunikacja – jak z kampanii ratowania świata.

Innymi słowy: więcej energii idzie w opakowanie „eko” niż w realne decyzje dotyczące składu, szycia czy ilości produkowanych ubrań.

Najczęstsze czerwone flagi w komunikacji marek

1. Ogólne hasła bez konkretów

„Tworzymy w zgodzie z naturą”, „Wysoka jakość, którą pokochasz na lata”, „Jesteśmy odpowiedzialną marką” – to wszystko są ładne zdania, ale nic nie mówią.

Jeśli pod nimi nie pojawiają się konkrety:

• jakie SKŁADY?
• gdzie SZYJEMY?
• co dokładnie ROBIMY inaczej?

– to jest sygnał, żeby się zatrzymać.

2. „Eko kolekcja” jako wyjątek

Marka pełna poliestru, fast fashion i wyprzedaży non stop, ale raz w roku wypuszcza „eko kapsułę” z 3 t-shirtami z bawełny organicznej. Cała komunikacja kręci się wokół tej kapsuły, a reszta oferty wygląda jak zawsze.

Czy to znaczy, że „eko kapsuła” jest zła? Nie. Ale jeśli marka buduje cały wizerunek na tym fragmencie oferty, przemilczając całą resztę – to jest element greenwashingu.

3. Szumne nazwy kolekcji zamiast faktów

„Conscious”, „Earth”, „Green line”, „Nature edit” – nazwy potrafią być kreatywne. Pytanie brzmi: co stoi za nazwą?

Zwróć uwagę, czy przy produktach pojawiają się:

• pełne składy (z procentami),
• konkretne informacje o produkcji (kraj, typ szwalni),
• opis, co jest „bardziej odpowiedzialne” (np. recykling, mniejsza liczba kolekcji, jakość tkaniny).

Jeśli jedynym „eko” elementem jest zielona metka i piękna nazwa – to nie jest zrównoważona moda, tylko zrównoważony marketing.

4. „Tkaniny ekologiczne” bez wyjaśnienia, co to znaczy

„Eko tkanina”, „przyjazne środowisku materiały” – brzmi super. Tyle że:

• poliester z recyklingu nadal jest poliestrem,
• wiskoza może być super, ale też może być robiona w fatalnych warunkach,
• nie każda „naturalna tkanina” oznacza automatycznie, że ubranie jest super ekologiczne.

Zawsze szukaj pełnej nazwy włókna i składu zamiast ogólnego hasła „eco fabric”.

H2: Jakie pytania możesz sobie zadać przed zakupem?

Poniżej lista pytań, które warto „przelecieć” w głowie (albo w wiadomości do marki):

1. Co tak naprawdę kupuję?

• Czy skład ubrania jest podany w pełni (nie tylko „bawełna”, ale np. 95% bawełna, 5% elastan)?
• Czy naturalne włókna są podstawą, czy tylko dodatkiem?

2. Czy wiem, gdzie to ubranie jest szyte?

• Czy marka jasno mówi o kraju szycia?
• Czy informacje na stronie są spójne (np. tekst vs. regulamin / etykieta)?

3. Czy komunikacja zgadza się z realną ofertą?

• Czy cała marka wygląda na zrównoważoną, czy tylko jedna „eko linia”?
• Czy marka publikuje cokolwiek o ilości kolekcji, nadprodukcji, wyprzedażach?

4. Czy w razie wątpliwości marka odpowiada na moje pytania?

• Jeśli napiszesz z prośbą o skład, sposób pielęgnacji czy miejsce szycia – czy dostajesz konkretną odpowiedź, czy copy-paste z reklamy?

H2: Jak nie popaść w paranoję?

Warto mieć świadomość greenwashingu, ale nie chodzi o to, żeby:

• czuć się winna przy każdych zakupach,
• spędzać godziny na śledzeniu całych łańcuchów dostaw,
• oczekiwać od każdej marki absolutnej perfekcji.

Zamiast tego:

• wybieraj lepiej tam, gdzie masz wpływ (skład, miejsce szycia, ilość kupowanych rzeczy),
• wspieraj marki, które są uczciwe w komunikacji, nawet jeśli nie są „idealnie eko”,
• ucz się rozpoznawać ogólniki i reklamy, które obiecują wszystko naraz.

Świadoma moda to proces, nie test z jedną prawidłową odpowiedzią.

H2: Jak Świadomie Wybrane podchodzi do greenwashingu?

W naszym przewodniku:

• patrzymy na konkrety, a nie tylko na hasła – skład, produkcja, sposób komunikacji,
• staramy się opisywać marki takimi, jakie są, bez dorabiania im „eko aureoli”,
• jeśli marka ma zarówno mocne, jak i słabsze strony (np. fajne składy, ale część produkcji poza Polską) – mówimy o tym wprost.

Nie chodzi nam o polowanie na błędy, tylko o to, żebyś mogła podejmować decyzje na podstawie faktów, a nie samych obietnic.